⏳ Leestijd 4 minuten

In gesprek met dierenarts Charlotte

Hoe ben jij eigenlijk in die konijnenwereld terechtgekomen?

“Dat gaat eigenlijk heel ver terug. Mijn eerste échte huisdieren – die echt van mij waren – waren konijnen. Dat begon al toen ik twee of drie jaar oud was. Ik heb ook een cavia gehad, Witje, die acht jaar is geworden. Maar het waren toch vooral die konijnen waar mijn hart sneller van ging kloppen. Er zijn foto’s van mij dat ik met een konijn en een wortel op de bank lig, helemaal gelukkig.”

Had je altijd konijnen in huis?

“Ja, en mijn laatste konijn woonde alleen en zelfs op mijn slaapkamer. Niet heel verantwoord, haha, maar die werd uiteindelijk wel tien jaar oud. Toen hij doodging, was ik zestien. Dat raakte me echt. Zo’n dier is dan gewoon je hele leven.”

Wat spreekt je zo aan in konijnen?

“Alles! Kijk gewoon eens naar zo’n snoetje. Die bolletjes bij de neus… ze zijn gewoon ontzettend leuk. En je kunt ze ook echt africhten. Het zijn hele gezellige huisdieren. Alleen: ik heb ze nu niet meer, want we zijn met een aantal mensen in huis die allergisch zijn voor konijnen, inclusief bij mezelf. En als ik konijnen zou hebben, zou ik ze het liefst binnen houden. Dan kunnen ze lekker loslopen en echt onderdeel zijn van het gezin.”

Zijn buitenkonijnen dan geen goed idee?

“Het kán wel, maar dan moet je er wel echt actief mee bezig zijn. We hadden vroeger een ren met een dichte bovenkant vanwege roofvogels, maar toch merkte ik dat er minder aandacht voor ze was als ze buiten zaten. En aandacht is juist zo belangrijk. Je moet elke dag even goed kijken: komen ze aanrennen als je aankomt? Reageren ze anders? Het zijn subtiele signalen waar je op moet letten. En een konijn dat alleen achterin de tuin zit en nauwelijks gezien wordt, krijgt die aandacht niet.”

Wat zie je het meest op het spreekuur bij konijnen?

“Gebitsproblemen en vooral stilliggende darmen. Dat laatste kan allerlei oorzaken hebben: stress, door een een kat in de tuin of een roofvogel, voerwisselingen, verkeerde planten… Konijnen hebben een heel gevoelig maag-darmkanaal. En soms ligt het aan een verstopping met haren, op de overgang van de dunne naar de blinde darm. Dat is lastig, want de oorzaak is lang niet altijd duidelijk.”

Hoe behandel je zo’n verstopping?

“Met darmstimulerende middelen, pijnstilling en vaak ook dwangvoeding. Maar dat is zwaar, vooral voor de eigenaar. De behandeling valt of staat bij hoe goed de eigenaar ermee omgaat. Je moet echt beschikbaar zijn en het serieus nemen. En altijd eerst de buik voelen: is de maag enorm opgezet, dan mag je juist niet gaan dwangvoeren – dat kan levensgevaarlijk zijn.”

Is er een konijn dat je altijd is bijgebleven?

“Zeker. Toby. Hij had een ernstige oorontsteking waarbij de gehoorgang helemaal dicht zat. Net na een nascholing over die specifieke aandoening heb ik hem geopereerd. Het was een intensief traject met injecties en nazorg. Uiteindelijk hebben we hem helaas niet kunnen redden, maar zijn betrokken eigenaren zijn me altijd bijgebleven. Die mensen komen nu nog steeds in de praktijk, met hun katten. Dat is toch bijzonder.”

Je hebt het over roofdieren en roofvogels gehad. Zie je dat veel?

“Helaas wel. Vooral bij Dierenkliniek De Dierenbus – Charlotte werkte daar tot 2021 – heb ik veel konijnen gezien die door marters zijn gegrepen. Die komen gewoon in een hok, doden het konijn, maar kunnen het dier niet meenemen het hok uit. Hartverscheurend. Daarom zeg ik altijd: gebruik martegaas en graaf het goed in. Bescherming is cruciaal.”

Wat is jouw gouden tip voor konijnenbezitters?

“Neem er altijd twee of meer – konijnen zijn sociale dieren. En let op de keutels. De grootte van de keutels is een van de belangrijkste gezondheidsindicatoren bij een konijn. Als je merkt dat ze kleiner worden, is er iets mis. En dan moet je niet afwachten, maar handelen. Bellen, overleggen, of als je ervaring hebt: voorzichtig starten met dwangvoeren, maar altijd met aandacht voor die buik.”