Door Rianne van der Wal

Na het spreekuur nemen we samen plaats in de lege spreekkamer. Het voelt misschien een beetje onwennig, want niet lang geleden vertelde Lisa dat ze een nieuwe baan heeft aangenomen. Ze gaat bij ons weg en gemengde gevoelens komen daarbij kijken. We gunnen het haar allemaal zo, maar tegelijk balen we dat ze niet bij ons blijft. Deze hardwerkende, vrolijke en goede dierenarts willen we liever niet zien gaan. Maar toch gaat het gebeuren en sneller dan we wilden. Nog anderhalve week en dan is het voorbij. Anderhalf jaar is Lisa Uw Dierenarts geweest. Het volgende hoofdstuk is een internship (betaalde stage) bij AniCura De Tweede Lijn in Zwolle.

Lisa begon haar werkzaamheden eigenlijk al voordat ze echt bij ons kwam werken. Tijdens haar studie liep ze verschillende stageperiodes bij ons in de kliniek en bracht ze de theorie in praktijk. Haar studie sloot ze summa cum laude af en na twee maanden vakantie ging ze aan het werk. Lisa vertelt hoe dat ging: “Ik zei tegen Sander dat we het misschien eens moesten hebben over ‘hier’ komen werken. We maakten een afspraak. En toen ik de kliniek binnenkwam zei hij: “Ik heb nog niet gegeten, kom, we gaan naar de McDonalds.” En dus hebben we het in de Mcdrive gehad over mijn arbeidsvoorwaarden. Best grappig om op terug te kijken.” 

Wat maakte dat je de keuze nam om een internship aan te gaan?

“Als ik terugkijk naar mijn studie, waren er veel vrienden die direct een internship gingen doen. Ik dacht toen dat ik dat ook wilde doen. Maar tijdens het uitzoeken hoe dat dan is en moet, dacht ik; Nee, misschien is dit wel hetzelfde als vóór mijn studie diergeneeskunde. Iedereen dacht dat ik geneeskunde wilde studeren en toen was ik dat zelf ook een beetje gaan denken.” 

“Maar ik bedacht me, ik moest de eerstelijns diergeneeskunde eerst een kans geven. Kijken wat dat is. Onderzoeken hoe het contact met klanten is, hoe je omgaat met bijvoorbeeld agressieve dieren, hoe je de meer eenvoudige ziektes behandelt. Echt de basis van het werk als dierenarts.”

En heb je dan ook gekeken naar wat je het leukste vindt in het werken als dierenarts?

“Ik merk dat ik daar nog altijd niet achter ben. Eigenlijk vind ik bijna alles leuk om te doen. Maar toen ik de vacature voor dit internship voorbij zag komen, dacht ik wel dat dit mij kan gaan helpen. Je zet namelijk als dierenarts een stapje terug en gaat meekijken met wat een specialist doet. Daarbij heb je minder verantwoordelijkheden, maar dat is ook wel eens fijn. Want alleen dan kan je bij de meer complexere patiënten meekijken. Want ik heb best wel eens dat ik nu patiënten moet doorsturen, terwijl ik denk dat ik het met een specialist naast mij best zelf had kunnen doen.” 

“Bij meelopen met andere dierenartsen ben ik er ook achter gekomen dat je heel snel dingen oppikt die je direct dezelfde dag kunt gaan toepassen”

“Maar ik maakte niet per se deze keus omdat ik niet meer terug zou willen naar de eerstelijns kliniek, maar meer om te kijken wat bij mij past. Is dat eerstelijn of tweedelijn en welke discipline vind ik nou eigenlijk het leukst? Is het praktijkwerk of liever onderzoek?”

“Het wordt een jaar om te kijken wat ik eigenlijk wil.”

Heb je nagedacht over je toekomst?

“Dat heb ik zeker gedaan. Ik zou me mogelijk wel willen specialiseren en dan in de interne geneeskunde of de anesthesie. Maar eerder zei Niels (collega dierenarts) al tegen mij dat een anesthesie specialisatie niets voor mij zou zijn. Ik zou daar veel te druk voor zijn (er wordt gelachen). Daar was ik het toen echt niet mee eens.”

“Maar onlangs liep ik met specialist anesthesist Hugo van Oostrom mee tijdens zijn werkdag. Dat was ontzettend leerzaam. Achteraf dacht ik alleen ‘zou dit specifieke vakgebied wel wat voor mij zijn’. Ik wil namelijk continu bezig zijn en niet een paar uur achter elkaar bij één anesthesie aanwezig zijn. Ik denk dat mijn capaciteiten ergens anders liggen”. Dus heeft Niels daar wel een beetje gelijk in en dat heb ik hem ook gezegd.” Wat is dan wat niet past bij jou? “Bij interne geneeskunde blijf je bezig met nadenken omdat alle patiënten anders zijn. Bij anesthesie zijn patiënten veel meer hetzelfde, waardoor er minder afwisseling is.” 

En over tien of twintig jaar? 

“Uiteindelijk zie ik mijzelf de praktijk wel verlaten en wil ik een Doctoraat behalen in het klinische gebied binnen de diergeneeskunde”

Wat zijn bijzondere herinneringen die je bij ons hebt gemaakt?

“Ik heb best veel sectio’s (keizersnede red.) gehad, wat wel bijzonder is. Verder is er een kat in de kliniek die al drie keer door mij is geopereerd omdat hij weer iets had opgegeten dat niet de bedoeling was. De laatste keer was ongeveer een maand of twee terug.”

Wat maakte voor jou de leukste werkdag bij ons?

“Euh, ja… Spoed! Daar word ik echt enthousiast van. Het leukste vind ik als een dier niet stabiel binnenkomt, maar je deze wel stabiel kunt krijgen. En dan moet hij ook nog onder anesthesie om geopereerd te worden. Dus echt het hele pakket. Als de spoedtelefoon overgaat word ik blij van binnen.”

“Maar wat ik ook heel erg gaaf vind, is wanneer er collega’s tijdens het spreekuur bij mij komen voor overleg over andere patiënten. Dat ik dus mijn eigen spreekuur kan dragen en daarnaast kan meedenken en mee sparren over andere patiënten is leuk om te doen.”

Vakantie

Na anderhalf jaar bij Uw Dierenarts gaat Lisa eerst dik verdiend op vakantie naar Azië. Daar zal ze een maand rondtrekken en uitgerust starten met haar internship bij AniCura de Tweede Lijn in Zwolle.