Ingrid al 30 jaar paraveterinair

Ingrid al 30 jaar paraveterinair

met Geen reacties

Paraveterinair Ingrid begon dertig jaar geleden, op 1 december 1991, als assistente in Lelystad bij dierenartsen Arie Binksma en Jan Jansen. De van oorsprong praktijk voor landbouwhuisdieren groeide door de groter wordende gemeente. Maar niet alleen met boeren en hun vee, maar ook gezelschapsdieren werden meer en meer gezien. In de afgelopen dertig jaar is er verschrikkelijk veel veranderd en we vroegen Ingrid ons meer te vertellen.

“Wat me uit die periode vooral is bijgebleven zijn de open spreekuren”, begint Ingrid. “Die waren soms echt horror met dieren en hun eigenaren in een lange rij tot zelfs buiten de deur. Geregeld moesten die langer dan een uur zitten wachten, als er al een plekje op een stoel of bank beschikbaar was.” Ingrid werkte in die periode samen met Marijke Karper (Marijke werkte tot september j.l. bij Dierenartsencentrum Lelystad red.). Ingrid vertelt verder: “Er was slechts één computer en die stond bij ons aan de balie. Marijke of ik schreven op een briefje welk huisdier er was en hoe de eigenaar heette en dat legden we dan op volgorde van binnenkomst op de balie voor de dierenarts. Die schreef dan zijn bevindingen en behandeling op het briefje, dat wij dan weer mochten invoeren in de computer. Niet altijd even makkelijk” lacht Ingrid. Natuurlijk werd er ook de rekening opgemaakt en werden de medicijnen klaargemaakt en meegegeven door de assistente. 

Begin jaren ‘90 brak er een brand uit in het pand op de Kempenaar en moest het team werken vanuit een noodgebouw achter de praktijk. “Het was net kamperen” herinnert Ingrid zich. En door het groeien van de praktijk werden nieuwe dierenartsen aangetrokken. Rond 1995 splitste de praktijk en bleven Ingrid en Marijke bij Arie Binksma werken. Hij bleef gezelschapsdieren behandelen en Dierenartsenpraktijk De Kempenaar werd de grootste praktijk voor gezelschapsdieren in Lelystad. Er werd geïnvesteerd in gasnarcose, bewakingsapparatuur en röntgenapparatuur. Bloedonderzoeken werden verzonden naar het laboratorium en dat was meestal twee dagen wachten op een uitslag.

 “Het beroep van assistente is in de afgelopen dertig jaar enorm veranderd” gaat Ingrid verder. “Om te beginnen is het nu een beroep waar je echt een diploma voor moet halen en zelf verantwoordelijk bent voor je handelingen. Als het mis gaat kan je voor de Tuchtraad komen te staan. Iets wat dertig jaar terug alleen op de schouders van de dierenartsen viel.” Maar er is nog meer veranderd volgens Ingrid. De medische zorg is voor dieren enorm uitgebreid en er kan vaak net zoveel als er voor mensen mogelijk is. “Vooral het stellen van een diagnose gaat veel sneller tegenwoordig”, zegt Ingrid. “De in-huis-bloedanalyse maakt het wachten tot maximaal een half uur en een echo kunnen we vaak nog dezelfde dag maken als het moet. Het zijn maar een paar voorbeelden, maar we kunnen nu zo enorm veel!”

Maar wat Ingrid zelf het fijnste vind is dat er veel meer aandacht is voor pijnbestrijding bij dieren. “Vroeger ging een dier onder narcose en kreeg eigenlijk geen pijnstilling. Iets wat we ons nu echt niet meer kunnen voorstellen!” Dat het vak zo enorm is uitgebreid, dat er zo veel meer mogelijk is én het contact met alle dieren en hun eigenaren maakt dat Ingrid nog dagelijks met heel veel plezier naar haar werk gaat. “Ik geniet van ieder moment, ook de moeilijke en hoop dit nog tot zeker mijn pensioen te kunnen doen.”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *